Żywy różaniec

Żywy Różaniec to wspólnota założona przez sługę Bożą Paulinę Jaricot  w Lyonie w 1826 r., zatwierdzona przez papieża Grzegorza XVI konstytucją Benedicentes Domino w 1832 r. W Polsce praktyka Żywego Różańca stała się znana już pod koniec XIX wieku.

Każde koło Żywego Różańca składa się z 20 osób, które zobowiązują się do codziennego odmawiania jednej dziesiątki różańca (Ojcze nasz… 10 x Zdrowaś Maryjo…, Chwała Ojcu…).

Odmawia się jedną tajemnicę różańca przez cały miesiąc, a na comiesięcznym spotkaniu następuje zmiana tajemnicy.

Wszyscy członkowie Żywego Różańca są otoczeni modlitwą pozostałych członków Żywego Różańca, zarówno za życia, jak i po śmierci.

Jak zapewniała Paulina Jaricot dzięki wspólnotowej modlitwie różańcowej odmawiając tylko jedną dziesiątkę różańca, zyskuje się zasługi jak za odmówienie wszystkich jego części.

Ponadto na podstawie przywileju udzielonego przez Stolicę Apostolską (dekret Penitencjarii Apostolskiej z dnia 25.10.1967), każdy z członków Żywego Różańca może zyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami w dniu:

- przyjęcia do Stowarzyszenia Żywego Różańca

- uroczystości Narodzenia Pańskiego

- uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego

- uroczystości Zwiastowania Pańskiego

- uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

- wspomnienia Najświętszej Maryi Panny Różańcowej

- uroczystości Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny

- święta Ofiarowania Pańskiego

- uczestniczy w dobrach duchowych Zakonu Kaznodziejskiego

Warto pamiętać, że wszystkie osoby żyjące modlitwą różańcową są adresatami obietnic Matki Bożej dla odmawiających różaniec. Podczas swoich objawień Maryja wielokrotnie prosiła o tę właśnie modlitwę, zaznaczając, że można dzięki niej wyprosić wiele łask i że jest ona największą siłą świata.

W naszej Parafii istnieją trzy róże żywego Różańca. Pod wezwaniem: Matki Bożej Nieustającej Pomocy, Matki Bożej Ostrobramskiej i św. o. Pio.